gözlerime senden düşler sürüyorum ıslak bileklerim kan bayramına yatıyor bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
sonra bir durağa yaslanıyorum sonra bir kente ve sen gidiyorsun ben kanıyorum diyorlar ki; kendini dinleme hiçbir şey söylemiyorsun. oysa "gel" desen gelirdim biliyorsun
bu kentte her yağmur kendini ağlar aklıma düşsen yalnızlık oluyorum ağzımdaki uykudan öpmüyorsun nicedir nerde kimi üşüyorsun artık kendini yakan bir ateşim kendimize birbirimizden düşler yapamıyoruz şimdi boş duraklara yaslanıyorum boş kentlere oysa "gel" desen gelecektim
yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarıma cüzamlı ruhlar cehennemine gidiyorum ben kirli sözlerimi temize çekme
gözlerim ihanete ihbar taşıyor kuşkulu bir cinayeti fısıldıyor kaşlarına sözü namluna sürmelisin şimdi en yaralı yanımdan vurmalısın beni çünkü uçmak düşmeyi göze almaktır
susuşuna kan döküyor gözlerim sen gözüne çiğ kaçtı sanıyorsun oysa bilmelisin Araz'ım kimsenin içi görünmez ve hiç bulamadıklarını asla yitiremezsin bak şimdi aramızda sessiz kalıyor söylenecek bütün sözler
her sabah akşam oluyorsun alnından ellerine damlıyorsun yüzündeki yağmurla iniyorsun kente içine dert oluyorsun kentin dışına yağmur yüreğinde dağılıyor kristal şehirler duvarların kan öksürüyor ve sen başkalarının gözlerini yüzümde aramamayı öğreniyorsun beni bir durağa yaslıyorsun beni bir kente gidiyorsun oysa "gel" desen gelecektim
biliyorum Araz'ım insan kendini bulmamalı, hep aramalı gittiğin yerden başlıyorum öyleyse gece cinnetlerimi de alıp yanıma
denize bakmayı bilmeyenler bir gün mutlaka boğulur işte bundandır gözlerinden kaçışlarım ömrümden düşürdüğüm sol anahtarlarına takılıyorum hep ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden hadi bana en militan kelimelerle saldır batır içime cümlelerini beyhude bir dehşet bırak bana hak ediyorum
gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep sızıyor içime can kaybından ölüyorum yorgun söylentiler kanıyor solgun yaralarımdan kırılır mı bilmem hüznümde taşıdığım kin kinim kendime susuşum sana küsüşüm tüm dünyaya
üstü kalsın ihanetimin "gel" desen gelecektim
yine bir tren geçiyor içimden sen kesiliyorum gülüşümün karşılığı saçların bir rüzgarın öyküsünü taşıyor süsle beni ey aşk geçtiğin yerleri öpüyorum
kirpiğinden yapılma bir darağacına geceyi asıyorum yoksun bu yağmurlar ıslatmıyor beni bir durağa yaslanıyorum sensiz gidişinin en sessiz harfinden yırtılıyorum "gel" desen gelecektim oysa
içine her düşen kendi keşfi sanıyor seni oysa sen melekleri bile kıskandıracak kadar kendinsin ve kendini acıtmak istiyorsun ama güller kendine batamaz bilmiyor musun "gel" mi diyorsun
herkes kendi gördüğüne bakar peki hayatın rüzgarında kime yelkeniz kıpırdamadan duramayız bir aşk boyu hadi en kanadığımız yerden susalım "gel" desen gelirdim "git" dedin ve gittin
Aşka... Rüzgara... Ayrılığa... Zamana...
eyv... Kahraman
izmirliii...
Süper Moderatör
Yaş :
43
Kayıt tarihi :
29/11/08
Mesaj Sayısı :
264
Nerden :
İzmir
İş/Hobiler :
Lakap :
Konu: Geri: Yalnızım çünkü Sen Varsın!... C.tesi Tem. 18, 2009 2:04 pm
Yalnızım çünkü Sen Varsın!...
dilruba
Üye
Yaş :
34
Kayıt tarihi :
03/01/09
Mesaj Sayısı :
66
Nerden :
istanbul
İş/Hobiler :
Lakap :
Konu: Geri: Yalnızım çünkü Sen Varsın!... Paz Tem. 19, 2009 3:28 pm
AHYA
Üye
Yaş :
34
Kayıt tarihi :
10/02/09
Mesaj Sayısı :
5
Nerden :
mesaj fm den
İş/Hobiler :
müzik--beste ---ses sanat
Lakap :
Konu: Geri: Yalnızım çünkü Sen Varsın!... Ptsi Tem. 20, 2009 11:23 pm
Bağışla ve Unut
Kaldırdım gözlerimi Sarı ışıklardan… Sen de kaldır..
Bağışla ve unut beni Bağışla Ve Unut Ben öyle yaptım çünkü Unuttum hepimizi
Saçlarımı sildiğim bir gar kenarı Nereye gidiyor olabilirim ki Elleri cebinde bir ağıt Dudak kenarlarına asılmış bir hüzün
Şiir
Bana git dediğinde ayaklarımı kesip vermiştim sana Bunu da yaz bir köşeye Bana uzun mektuplar yaz demiştin Parmaklarımı yollamıştım sana bir zarfın içinde Nasılım ha? Eserini görmüyor musun? Şükür ki yaşıyorum öyle mi? Sen buna yaşamak mı diyorsun? Bir leyleğin kanatlarını örüyorum gözbebeklerimden Bir karıncanın ayaklarını diledim Elemime üşüştü melekler Kaldıramadım yaşadıklarımı Bağışla ve unut beni Bağışla Ve unut Ben öyle yaptım çünkü Unuttum hepimizi..
Kalbimde bir adam var dedim sana Yedi tane kapı kapattı üzerine kalbimden yedi kere Yüzümdeki ölüleri topladım bıraktım kapısına Biliyordu parmaksız olduğumu ve ayaksız olduğumu Her şeyimin sende kaldığını Benimde sensiz olduğumu biliyordu Dur demedi unut demedi gel demedi çök demedi
Bağışladım onu seni beni diğerlerini Sonra da unuttum hepimizi Sen de unut Yaşarken ölmek istemiyorsan unut beni Ben yaşarken öldüm hep hatırlamaktan seni Unut beni…
Ben öyle yaptım çünkü Unuttum hepimizi...
Söz / Şiir: Kadir Bal Müzik: İsmail Ergenler yorum :AHYA
] 
Konu: Yalnızım çünkü Sen Varsın!... 
Çarş. Tem. 15, 2009 6:53 pm
...
