“Garib” uzak olan demektir. Güneş, bizden uzaklaşıp kaybolduğu için “güneş gurub etti” denilir. Gurbet, vatandan uzaklaşmaktır. Gurubda, kaybolma, gitme, bir köşeye çekilme vardır. Anlaşılmayan söze, anlayıştan uzak olduğu için “garib” denir. “Garib” kendi cemaatı, kavmi arasında olmayan, kendi beldesinde bulunmayan kimsedir. İlk Müslümanlar kendi vatanlarında, kendi kavimleri arasında görünseler de gariptiler. Küfürle iman, akla kara, görmekle körlük, bilmekle cehalet kadar zıt ve uzaktı.
Sehl bin Sa’d (r.a)’dan: Resulullah (s.a.v) şöyle buyurdu: “Muhakkak İslam garip başladı, yine garip hale gelecektir. O, gariplere müjdeler olsun.” “O garipler kimdir, ey ALLAH’ın Resulü” denildi. Resulullah (s.a.v) “İnsanların bozulduğu zamanlarda bozulmayıp başkalarını ıslaha çalışanlardır” buyurdu. (1)
Ne kadar acı ve acımasız bir hayat ve bu girdap içerisinde ezilen mü'minler.Sadece kendilerini sevdasına adamış,yüreğinde rahmetten başka bir düşünce taşımayan garipler.Kınayıcının kınamasından korkmadan, tebliğ ve hidayete vesile olmaya çalışan garipler.Herkes fitneye doğru yol alırken onlar sadece mevlam sen bizden memnun ol bizlere yeter arzusuyla yaşayanlar. Dünyanın lezzetlerinden uzak kalpleri cennetin firdevsiyle atan o aziz yiğitler.
(ALLAH indinde en kıymetli kimseler, dinleri için yurtlarını terk eden gariplerdir. ALLAHü teâlâ, kıyamette onları Hz. İsa ile haşreder.)(2) Efendim sen gittikten sonra seni öyle özledi ki bu garipler.Ne yurt kaldı ne coğrafya. Alimler, cahil çoğunluk yanında gariptirler, Az olan müminler, çok müşrik arasında gariptirler. Kötülerin ve şerlerin çokluğu yanında hayırlar ve hayırlılar az olunca garip olurlar. Fıskın, isyanların, büyük günahların içinde takva, amel-i salih gariptir.
(Kötüler arasında bulunan salih kişi gariptir.)(3)
Böyle kötü bir çevrede ve zamanda, iman ve salih amelin önemi pek büyüktür. İçinde yaşanılan çevrede, fısk, büyük günahlar, şer ve isyanlar ne kadar çoksa, orada barınabilen müminin, imanın, salih amelin, takvanın değeri o derece artmaktadır. İslam ve iman ilminin kalktığı, müminin, Müslümanın olmadığı veya çok az olduğu bir toplumda “garib” olmak, amellerin sevaplarını olabildiğince arttıracaktır. Müminin zelil, hakir edildiği, facirin yüksek tutulduğu, fıskın çok olduğu bir toplumda, imanın ve amellerin keyfiyeti çok büyüktür. Orada, din gariptir, müminler gariptirler.
Son Gariplerin zamanı da ilk gariplerin zamanı gibi pek şiddetli, tehlikeli, fitneli olacaktır. Resulullah (SAV) ahir zamandan haber verirken genel hatları ile o zamanı bize tasvir etmiştir. ALLAH Rasülü’nün zaman zaman çeşitli şekillerde bize tablolaştırdığı bu fesat döneminde, bir bakıma ilk başladığı hale dönecektir. Mücadele edenlerde çektikleri sıkıntılardan dolayı, amellerindeki sevap bakımından onlara benzeyeceklerdir. Fakat ilk gariplerle son gariplerin önemli bir farkı vardır. İlk Garipler müşrik bir toplumda mücadele etmişlerdir. Ahir zamanda gelen son garipler, fesad-ı ümmet zamanında, bozulmuş islam cemiyeti içinde cihad edeceklerdir. Son gariplerin işi oldukça zordur.Bu gariplerden olmak er olanlara nasip olacaktır.
Yunus Emre de garipler için diyor ki:
Söyler dilim ağlar gözüm, gariplere göynür özüm
Gurbet elde geçmez sözüm şöyle garip bencileyin
Bir garip ölmüş diyeler, üç günden sonra duyalar
Soğuk su ile yuyalar, şöyle garip bencileyin
Ne mutlu bu yolun gariplerine.Onlar sadece mevlamız ALLAH dedikleri için insanlar nezdinde horlandılar.Bu yolda kendi hayatlarının lezzetlerinden vaz geçtiler .Rabbim sen bizleri cennet nimetlerine ulaşan bu yurdun garipleri eyle...
] 
Konu: Mevlamın Garip Kulları 
Cuma Tem. 17, 2009 3:12 pm
