NAMAZLARINI GEÇ KILANLARA

Kayıt tarihi : 30/12/08

Anneannesinin sözleri yankılandı kulaklarında;"Oğlum namaz hiç bu vakte bırakılırmı?"
Anneannesinin yaşı yetmişe dayanmış, ama ezan okunduğu vakit yerinden sıçrar, yaşından beklenmeyecek bir hızla abdestini alır ve namazını kılardı.

Kendisi ise, nefsini bir türlü yenemiyordu.Ne oluyorsa hep namaz son dakikalara kalıyor bu sebeplede namazını acele eda ediyordu.

Bunu düşünerek kalktı yerinden, gözü saate kaydı.Yatsı ezanının okunmasına onbeş dakika kalmıştı.

Başını her iki yöne pişmanlıkla sallayarak: yine geciktirdim namazı. Dedi kendi kendine.Kıvrak hareketlerle abdestini aldı ve daha elini yüzünü kurulamadan kendini odasına attı.Mecburen gizli hareketlerle namazını eda etti.

Tesbihatını yaparken anneannesini düşünmeden edemedi.Bu halimi görse, tatlı sert kızardı yine bana dedi.Çok seviyordu onu.

Hele öyle bir namaz kılışı vardı ki, onu hep bir gökkuşağı hayranlığıyla seyrederdi.Namazda öyle bir mahviyeti vardı ki, hicabından renkten renge girerdi.

Ogün akşama kadar derse girmişti, müthiş bir ağırlık vardı üzerinde.Duasını yaparken başını ellerinin arasına alıp secdeye durdu.

Namazdan sonra, bir süre bu şekil tefekkür etmeyi severdi.Gözleri kapanır gibi oldu.Ne kadar da yorulmuşum dedi, daldı gitti öylece...

Kıyamet kopmuştu mahşeri bir kalabalık vardı.Her yan insanlarla doluydu.Kimi dona kalmış, hareketsiz bir şekilde etrafı izliyor, kimi sağa sola koşturuyor, kimisi de diz çökmüş başı ellerinin arasında bekliyordu.

Yüreği yerinden fırlayacak gibi atıyor, adeta kafesinden kurtulmaya çalışıyor, soğuk soğuk terler döküyordu.

Hayattayken kıyamet, sorgu sual ve mizan hakkında çok şey duymuş ve ahiret hayatı adına bu kavramlar kendisi için köşe taşı olmuşlardı.

Ama mahşer meydanındaki ürperti korku ve bekleyişin bu denli dehşet vereceğini düşünmemişti.

Hesap ve sorgu devam ediyordu.Bu arada onun ismini de okudular.Hayretle bir sağa, bir sola baktı.Benim ismimi de okudunuz dedi dudakları titereyerek.

Kalabalık birden yarılmış, bir yol olmuştu önünde.İki kişi kollarına girdi.Mahşer meydanının vazifelileri oldukları belliydi.

Kalabalık arasından şaşkın bakışlarla yürüdü.Merkezi bir yere gelmişlerdi.Melekler her iki yanından uzaklaştılar.Başı önündeydi.

Bütün hayatı bir film şeridi gibi geçiyordu gözlerinin önünden.Şükürler olsun dedi kendi kendine, ve devam etti.

Gözlerimi dünyaya açtım, hep hizmet eden insanları gördüm.Babam sohbetlerden sohbetlere koşuyor, malını islam yolunda harcıyordu.

Annem eve gelen misafirleri ağırlıyor, yemek sofralarının biri kalkıp, bir yenisi kuruluyordu.Ben ise hep bu yolda oldum.

İnsanlara hizmete çalıştım, onlara Allah'ı anlattım.Namazımı kıldım, orucumu tuttum.Farz olan ne varsa yerine getirdim.Haramlardan kaçındım.

Kirpiklerinden aşağı gözyaşları dökülürken,Rab'bimi en azından sevdiğimi zannediyorum.Diyordu ama , bir yandan da onun için ne yapsam az, cenneti kazanmaya yetmez diye düşünüyordu.Tek sığınağı Allah'ın rahmetiydi.

Hesap sürdükçe sürdü.Boncuk boncuk terliyordu.Sırılsıklam olmuş, zangır zangır titriyordu.Gözleri terazinin ibresindeki neticeyi bekliyordu.Sonunda hüküm verilecekti.

Vazifeli melekler ellerinde bir kağıt, mahşer meydanındaki kalabalığa döndüler.Önce ismi okundu.Artık ayakları tutmaz olmuştu.Neredeyse yığılıp kalacaktı.

Heyecandan gözleri kapanmış, okunacak hükme kulak kesilmişti.Mahşeri kalabalıktan bir uğultu yükseldi.

Kulakları yanlış mı duyuyordu?İsmi cehennemlik listesindeydi.Dizlerinin üstüne yığıldı.Hayretten dona kalmıştı, olamaaazzzz" diye bağırdı.

Sağa sola koşturdu ben nasıl cehennemlik olurum, hayatım boyunca hizmet eden insanlarla birlikte oldum.Onlarla beraber koşturdum.Hep...Rab'bimi anlattım diyordu.

Vazifeli iki melek kollarından tuttu.Ayaklarını sürüyerek ve kalabalığı yararak alevleri göklere yükselen cehenneme yürümeye başladılar.

Çırpınıyordu, medet yokmuydu?Bir yardım eden çıkmayacak mıydı?Dudaklarından kelimeler kırık dökük, yalvarmayla karışık döküldü.

Hizmetlerim, oruçlarım, okuduğum Kur'anlar,namazım hiçbiri beni kurtarmayacakmı? diyordu. Cehennem melekleri onu sürüklemeye devam ettiler.Alevlere çok yaklaşmışlardı.Başını geriye çevirdi son çırpınışlarıydı.

Resulullah(s.a.v.), evinin önünde akan bir ırmak içinde günde beş defa bir insanı o ırmak nasıl temizler, günde beş vakit namaz da insanı günahlardan öyle temizler, buyuruyordu.

Namazlarım... namazlarım...namazlarım diye hıçkırdı vazifeli melekler hiç duymadılar, yürümeye devam ettiler, cehennem çukurunun başına geldiler.

Alevlerin harareti yüzünü yakıyordu.Son bir defa dönüp geriye baktı.Artık gözleride kurumuştu, ümitleride solmuştu.Başını öne eydi iki büklüm oldu.

Kollarını sıkan parmaklar çözüldü.Cehennem meleklerinden birisi onu itiverdi.Vücudunu birdenbire havada buldu.Alevlere doğru düşüyordu.

Tam bir iki metre düşmüştü ki, bir el kolundan tuttu.Başını yukarı kaldırdı.Yukarıya baktı.Uzun beyaz sakallı bir ihtiyar onu düşmekten kurtarmıştı, kendisini yukarıya çekti.Üstündeki başındaki tozu silkerek ihtiyarın yüzüne baktı.

Sizde kimsiniz dedi. İhtiyar gülümsedi.Ben senin namazlarınım.Neden bukadar geç kaldınız? son anda yetiştiniz.Neredeyse düşüyordum, dedi...

İhtiyar, yüzünü gererek tekrar güldü başını salladı.Sen beni hep son anda yetiştirdin...Hatırladınmı?

Secdeye kapandığı yerden başını kaldırdı.Kan ter içinde kalmıştı.Dışardan gelen sese kulak kabarttı.Yatsı ezanı okunuyordu.Bir ok gibi yerinden fırladı, abdest almaya gidiyordu.

La_Edri Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 29/11/08

Alevlerin harareti yüzünü yakıyordu.Son bir defa dönüp geriye baktı.Artık gözleride kurumuştu, ümitleride solmuştu.Başını öne eydi iki büklüm oldu.

rabbim sen bizleri böyle durumdan muhafaza eyle yarabbim...

izmirliii... Kullanıcısının İmzası