»ve artık söz bitti... (üç nokta)

Kayıt tarihi : 30/12/08

Uzun yoldan geliyorum...Kelimelerin bittiği , sözün tükendiği yerden...Kirpiklerimle göğün tozunu eliyorum...Geçmişim hem yârdan , hem serden...

Uzun yoldan geliyorum...Bilsen nasıl yorgunum.Yüzüne bakmaya yüzüm yok!...Hani zaman en iyi ilaçtı ? Zamanın açtığı yaralara devâm yok!...Sırtımda yüklü yılların vebâli , Sana dokunmaya mecâlim yok!...

Uzun yoldan geliyorum...Üstüm başım toz içinde...Karşında öyle necis kaldım ki...Sana dair, Senin içinde ; kendime öyle yabancı bırakıldım ki...Unuttum herşeyi bir bir...Verdiğim sözleri , ettiğim o yeminleri , Seni bıraktığım o tozlu rafların yerini...Oysa Sen , hâlâ saklıyordun yaprak yaprak koynunda...Kuru bir salkım leylak çiçeğini...

Uzun yoldan geliyorum...Geçmişim bir yığın siyah ve beyaz...Artık karanlık yanımdan aydınlıklar devşiremiyorum...Her mevsim ayaz...Ve ben Sen sizlikten kırılıyorum...Ve döküntü duvarlarımda yankılanan bir ses duyuyorum...Ey nâs!...Gözlerinizden akan ne kan ve ne yaş... Bildiğin kir ve pas!...

Uzun yoldan geliyorum... Karanlık , biçilesi bir renk değilmiş gönül libasıma... Gurbet neresi?... Bilemiyorum... Neresi sıla?... Varamadan menzile , gidiyorum ha gidiyorum... Bundan gayri bir âhım kalsın istiyorum , uzayan yollarıma...

Uzun yoldan geliyorum... Kulaklarımda hâlâ o buğulu ses , o hüzünlü tını...Bir çocuğun minicik parmaklarıyla dokunurdum Sana...Yer gök maviye bulanırdı...Mavi , o günlerden hatıra kaldı , hatırlasana...Ama dur!...Unutan bendim öyle değil mi ya...Hani önce yaslardım yüzümü Sana , mis kokunu çekerdim içime ölesiye...Kalbim duracak gibi olurdu hani...Hâlâ bıraktığım yerdesin ve hâlâ aynı râyiha...

Uzun yoldan geliyorum...Beni bir tek Sen anladın...Kalemimden kan damlarken..."Takdire şâyân" aclılarım alkışlanırken , bana bir tek Sen ağladın...Aynaların ardındaki sır Sen din...Beni bana yalansız bir tek Sen anlattın...

Uzun yoldan geliyorum...Son tâkatimde , elim kapının tokmağında...Bileklerimi kanatmış yılların prangaları...Yine Senin mekânındayım , yine Senin otağında...Bu Kelâmı öyle özlemişim ki...Işıl ışıl o sarı sayfalarda...Kovma kapından n olur!...Öyle muhtacım ki Sana...

Uzun yoldan geliyorum...Ey Muciz ul Beyân...Ey Kelâm-ı Kebir...Ey Sultanım ın sonsuzluğa uzanan mukaddes emaneti...Ey Rabbim in sarsılmaz ve kopmaz ipi...

Uzun yoldan geliyorum...Son durağındayım şimdi hayatın...Gözlerimdeki son pırıltı Sen ol istiyorum , kulaklarımdaki son tını...Aks-i sedân yankılansın istiyorum içimin şûristan yamaçlarında...Vefasızım , beni affet Ey Gül-i Rânâ...

Ve artık SÖZ BİTTİ. / ÜÇ NOKTA...

La_Edri Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 01/12/08

Ve artık SÖZ BİTTİ. / ÜÇ NOKTA...

benim !

hüzün Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 01/12/08

bende bişeyler yazmak istiyorum üç nokta görüdüm dayanamadım

Üç nokta; aşktır... Her nokta gizli bir (ah!)tır.
Seviyorum diye haykıramamaktır.
Boğazda düğümlenen iki çift sözdür.
Dilin lal, gönlün melal olduğu andır.
Gözlerden süzülemeyen iki damla gözyaşıdır.
Hissedilen fakat bir türlü yazılamayandır.
Kelimelerin kifayetsiz kaldığı andır.
Üç nokta; hayattır... Hüznüyle, sevinciyle...
Üç nokta; bitmeyendir... Bitemeyendir...
Üç nokta; ölümdür... İçinde sonsuzluğu barındıran sondur.
Üç nokta; dünün güzelliklerine duyulan özlem, yarına duyulan hasrettir.
Geçmişle gelecek arasında kurulan köprüdür üç nokta, üzerinden bugünün geçtiği.
Üç nokta; bir an durmaktır... Bir nefeslik moladır...
Bazen korkudur, heyecandır... Bütün duyguları içinde barındırandır...
Üç nokta; 'Yar'dır her noktada bir harfin gizlendiği...
Üç nokta; bitmeyen duamdır
...

hep üç nokta koydum!
bitecekse,ben bitirmeden bitmesin...
noktada bitsin ama yürekte bitmesin.
bir rüyadayım sanki!karşımda istanbul...
tüm göz kamaştırmalarıyla yansıtmakta hayalini.
haykırıyor gelmeyişini,ey Aşk!
bu kaçıncı yama gönlünme diye bir terennüm etmişti gül yüreklim...
oysa anlatırken hüznünü ve umudunu,anlatmıştı herşeyimi
demişti ya hani şair nereye gitsem yalnızlığımın başkenti orası diye
ve bende diyorum ki;umudun ve muştunun başkenti olacak gittiğimiz her yer...

hüzün Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 01/12/08

Bitmemiş cümlelerin sonuna koyanlar olduğu gibi bitmiş cümlelerin sonuna koyanlar da vardır. E haklılar da..
Cümle bitmiş olabilir ama his tıkanmıştır, yaşanmamışlık vardır ortada. Anlatılmak istenen bitmemiştir.
've gitti...' deriz üç nokta iliştiririz sonuna. HÜZÜNLÜ BİR UĞURLAMA olur bu.
've bitti...' deriz tükenişimizi, yorgunluğumuzu resmederiz.
've yitti...' deriz HAKETMİŞİZDİR BU YİTİRİLİŞİ dillendiremeyiz gelsin üç nokta..
Ne olursa olsun yanyana gelmiş üç noktadan daha fazla şeylerdir bunlar. Alışkanlık yapıyor bazen.

böyle başlıyorum böyle bitiriyorum... üç nokta; dünü/ bugünü söyleyemediklerimin sanki...
yaralarımın, kabuklarımın... bir keman sesinde kayboluveren düşlerimin; başlangıcı - hayır çok daha ötesi-
evvelim, ezelim gibi duruyor üç nokta; üç hecem, üç kelimem, -nefesimi yetiremediğim- son üç cümlem, üç notam gibi...
yarım kalan hesabım,GİZLİ İÇ KONUŞMAM... SÖYLEYEMEDİKLERİM, söylemek istemediklerim belki...
sızlanan bir kelimenin refâkatinde üç nokta olup devam edelim...
ki bak, telâffuz etmekten aciz dilim...
kırılmış üç telim...

sözün bittiği yerde duygularını ifade ettiğidir insanın. konuşmanın kifayetsiz geldiği yerde eklenir cümlenin sonuna. üç nokta gibi görünür de aslında yola dizilmiş sessiz bir kervandır o. çöle uzanan bir dinginliği, denize uzanan bir deliliği vardır üç noktanın. sözün bittiği yeri değil sözün başladığı yeri işaret eder aslına. ilk cümleye takılmayın. bazen bir kaosun sunduğudur. bazen bir çemberdir başlangıç noktası bitişe tekabül eder kimi kez...

Bitmemişsen yazdıklarını bitirememişsen...
Bir türlü sonunu getirememişsen...
Kelimelere yüreğinden anlamlar verememişsen..
Bir kelimeye bin anlam yükleyememişsen...
Koyarsın bir üç nokta...
O anlatır herşeyi muhatabına...

Aynı dili konuşmamıza sebep güldüm yüzüne, gülecek mecalim yokken bıle!
Sen ünlem dedin ben virgül dedim diye, sonuçsuz bır cümle kaldı geriye. Ben ortak noktamız olduğundan üç noktayı tercih ediyorum. Şairlerin yalnızlığını tadıyorum, kalabalıklar içindeki yalnızlık...
Hayat, sonu bilinmeyen cümlelerin sonuna konan üç nokta gibi devam ediyor ve sonunu tam olarak bilemiyoruz..
.

hüzün Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 01/12/08

(1. Nokta)
Anlamı gidenlerin arkasından bakmaktır: Gidenlerin ve geri gelmeyeceğinizi sandığınız şeylerin. Değer verdiğiniz ama bu değeri hiçe sayanların arkasından gözyaşı dökenlerin, kendilerini anlattığı bir işarettir. Sevgidir, aşktır; belki de en önemlisi ihanettir, güvendiğiniz kişinin sizi yarı yolda bırakmasıdır, umutsuzluktur, sabahlara kadar acı çekmektir. Bir çocuğun elinden şekerinin alınmasıdır. AĞLAMAKTIR.

(2. Nokta)
Anlamı beklemektir: Bir anda silip atamadığınız, değer verdiğiniz şeyin geri gelmesini beklemektir. Size bir gün döneceğini, elbet bir gün istediğiniz şeyi elde edebileceğinizi düşünmektir. Assında bildiğiniz şeyi bilmezlikten gelmektir KENDİNİZİ KANDIRMAKTIR.
(3. Nokta)
Anlamı umutsuzluktur. Bekleyip kendinizi kandırdığınız günleri hatırlamak ve bir sigara yakmaktır. İçinize çektiğinizde zehirlendiğinizi bilerek bu acıyı yaşamaktır. Bir anlık zevk için bütün hayatımızı bir hiç uğruna satmaktır. Anlamı AŞK YALANDIR "..."

hüzün Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 01/12/08

Âşık ve maşuk birbirilerini çok seviyorlar, ancak bir türlü birbirilerine açılamayıp sevgileri ortada kalıyor. Bir gün âşık dayanamayıp maşuğun evine gidiyor, kapıyı çalıyor. İçerden bir ses
—kim o?
Âşık cevap veriyor
-BENim
Maşuk içerden sesleniyor.
—git buradan
Âşık şaşırıyor. İnanamıyor, ama ayrılıyor kapıdan üzgün bir şekilde.
Dağlar, ovalar dolaşıyor maşuğun aşkından ölecek duruma geliyor olaylarla anlam veremiyor, dayanamayıp tekrar maşuğun kapısına geliyor,kapıyı çalıyor.içerden bir ses
—kim o? Diyor
Âşık cevaplıyor
-BENim.
Maşuk içerden sesleniyor.
—git buradan
Âşık deliye dönüyor. Bir türlü anlamıyor aşkının niye böyle yaptığını. Kendini yollara vuruyor. Aşkıyla eriyor da sebebi bulamıyor. Günler ayları, aylar yılarlı kovalıyor. Âşık kendini maşuğun evinde buluyor bir gün. Kapıyı çalıyor. İçerden bir ses
—kim o?
Âşık cevaplıyor.
-SENim
Maşuk içerden sesleniyor.
—gir içeri o zaman
AŞK, SENim diyebilmektir.
. . . (3 nokta da BEN ve SEN kavramlarının BİZ olma halidir)

--------------------------------

Aşık ve Maşuk birbirinden uzağa düşen iki sevdalının hikayesi...Uzaklar ama sevdayı yaşatıyorlar.Öyle çok seviyorlar ki sevgi sözcükleri yetmiyor hisler dillere bir türlü dökülemiyor.Mektuplarının sonuna konan bir üç nokta hissedilenleri anlatıyor.Aşık üç nokta koyuyor Maşuk anlıyor...
Onlar için üç noktanın anlamı bu...
herkese göre üç nokta farklı anlam ifade ediyor

hüzün Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 30/12/08

Bir insan üç noktayı bu kadar güzelmi anlatırmış... Çok beğendim paylaşımlarını Hüzün.

La_Edri Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 08/12/08

ELLERİNE SAĞLIK. HÜZÜN
tskr

Mürşide Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 01/12/08

rica ederim ben bir bu üçnoktayı birde hüznü yaşıyorum herhalde yaşayınca daha bi gönülden kopuyo

GÖNÜLDEN DE PAYLAŞTIM BEĞENDİĞİNİZE DE ÇOK MUTLU OLDUM

hüzün Kullanıcısının İmzası

Kayıt tarihi : 30/12/08

» Hüzün...” Bazen bir öfkenin ardında kalan.. Bazen öfkeye yer bırakmayan. ”
Bazen Leyla’nın izleri, bazen Mevla’nın sözleri, bazen de nargile közleri ile kendisinden zevk alınan hâl. Susmak da cabası.. İçinde yaşamak her şeyi. Geçmişi, bugünü ve geleceği. Hepsini bir potada eritip, ismine hüzün demek.
Düşünmek değil bu, boşvermek hiç değil. Belki de hiçbir şey değil hüzün. Hüzün her şey.
Dertlerin bol, dermanın uzak görünmesi belki.
Anlaşılamamak belki, anlamamak olanları. Anlamaktan vazgeçmek, anlamsızlığı anlamak hüzün.
Dua etmek, hüznü verene, yürekten bir şükür göndermek.
Seher vakti göğe bakmak, ezanı çekmek ruhuna.. Allah demek sonra. Her şeyin üstüne bir “muktedir Allah” lafzı çekmek..
Hayal ile gerçek arası. Sanki hiç bitmeyecek..
Hüzün en güzel hâl belki de. Ağlamakla ağlamamak arasındaki gel-git. Ağlarsam, hüznüm vuslat bulacak…

Biter, her şey biter; ses, şekil ve renk, kokular biter.
Kabir sualiyle kapanır kepenk, sorgular biter..
1963-Nfk

La_Edri Kullanıcısının İmzası