SÜMEYYE: -TESLİM VE ÖZGÜR VE ÖLÜMSÜZ

Kayıt tarihi : 29/11/08

Aklımda tutuyorum ismini. Seni zikrediyorum günlerdir. Otobüs durağında, dolmuşta, kentin sokaklarını adımlarken, aynaya baktığımda kalbimde yankılanıyor adın; Sümeyye! Sümeyye!..

Kitâb’a dokunuyorum ve ellerimde ağırlaşıyor o. Sayfalar geçiyorum, âyetlerin ardında kutlu kaygılarla göğermiş yüzün duruyor. Yüzüne yağmur iniyor Sümeyye! Yüzünden rahmet saçılıyor etrafa. Onca acının, ezincin ve vicdansızlığın, tanıklığını kuvvetlendirişinin hazzıyla tebessüm ediyorsun. Gönlümden gönlüne bir yol kuruluyor. Yürüyorum…

Yanındayım. Elimi tut Sümeyye! Bak! Viran her taraf. Bu şehirler, bu ülkeler senin yüzünün aydınlığından nasipsiz vücutlarla dolu. Yoldaş ol bana Sümeyye ! Seninle yürümek istiyorum bu yolu.

Senin ellerinde yükselen özgürlük ateşini görsün âlem. Sen bizim yüreklerimizin özgürlük anıtı ol! Mukaddes emaneti yüklenen omuzlarından okunsun şeref ve cesaret. Paranın, şanın satın alamadığı ruhunu duyur bütün coğrafyalara.

Zamanın diri diri gömülen kızlarına ana ol sen! Öğretici ol! Eğitici ol!

Sümeyye! Biz hep yanında olalım, sen hep yanımızda ol!

“ yolunda öldürülenlere ölüler demeyin. Bilakis onlar diridirler. Fakat siz bilincinde değilsiniz.” (Bakara 154)

“(Evlerinde) Oturup da kardeşleri hakkında, bize uysalardı öldürülmezlerdi, diyenlere, eğer doğru sözlü insanlar iseniz canlarınızı ölümden kurtarın bakalım! de.” (Âl-i İmran 168)

Dirilmek, varlık bulmak hayatı tümüyle ’a adamakla mümkündür. Asıl hayat sahipleri, yolunda öldürülmekten, can sunmaktan korku duymayan , içten boyun eğenlerdir. İmanın doruğundadır onlar , şehâdetin doruğundadır. Tanıklıklarını, varlığını Vâhid ve Ehad 'ın varlığına olan inancı adına feda etmekle kanıtlamışlardır. Tenlerine iliştirilmiş ruhlarını O’nun adıyla serbest bırakmışlardır. Canlarını ve mallarını O’na satarak hilesiz, hak, mukaddes bir alışverişte bulunmuşlardır. Onlar bilenlerdir. Rabbin katında onlara “ölüler” demek yasak. Şehâdet diriliğin menbaıdır.

yoluna adanmayan ömürse anlamdan yoksundur, amaçtan yoksundur. Ölü olanlar, bu değersiz yükü sırtında taşıyan mahkumlardır. Hakikate gözleri kör, kulakları sağır, kalpleri kapalıdır. Bedenlerini için feda edenleri “bedbaht, akılsız” addederler. Oysa ki O’ndan geldikleri ve O’na dönecekleri ’ın huzurunda asıl ölüler “şehadet”ten ırak olanlardır. Onlar bilmeyenlerdir, bedbaht olacaklardır.

Sümeyye! Sen ölmedin!

ki hayatın kaynağıdır. Hayy’dır , lâ yemûttur. için adanan can, nasıl ölsün ki? ’a adanan ’la bâkî. Asıl ölüler O Hayy’dan bihaberler değil mi?

Sen ki şehidesin , tanıklığın zirvesindesin. Sözünün erisin. İmanın için canını sunmaktan geri durmadın. Şâhitliğindeki samimiyeti en değerli varlığını O’na feda etmekle kanıtladın. Yaşam amacını gerçekleştirdin.

Allah ’ın varlığına ve birliğine,

Muhammed (sav)’in elçiliğine tanıklığını kanıtladın. Şehâdeti kuşandın. Bizler de şehâdetinin şâhitleriyiz Sümeyye!

“Görmedin mi ki nasıl bir örnek getirmiştir. Bir güzel-doğru kelimeyi (şehâdet) ki: Kökü sabit dalları semada olan hoş bir ağaç gibidir. Öyle bir ağaç ki yemişlerini Rabbinin izniyle her zaman verir ve insanlara böyle örnekler gösterir. Ta ki düşünüp ibret alsınlar.”(İbrahim 24 -25 )

Sen bir ağaçsın Sümeyye! Taşları çatlatan bir ağaç. Dirilişin çağrısı oluyor senin gövden, dalların ’a râm. Senin gölgende serinliyoruz şimdi, senin meyvelerinle âfiyetteyiz.

Câmilere bakıyorum, şehâdetin duyurusu olan ezanın okunduğu minârelere... Bu mâbedlerin her taşında senin emeğini, terini, gözyaşını duyumsuyorum. İslâm’la şereflenmiş her yürekte senin doygunluğa ulaşmış inancının hayranlığını buluyorum. Kalbimize nakşoluyor ismin. Bugün de ilk şehidenin ismi, ezanla kız çocuklarının kulağına okunuyor. Senin yaşaman, bin yaşamak oluyor bize. Sümeyyeler doğuyor, Sümeyyeler büyüyor, Sümeyyeler yaşıyor.

Yaşıyorsun Sümeyye !

Aziz 'a "tanıklık" onurunu kazanmış tüm yiğitleri şahsında hürmetle anıyorum.

Reyyan Ağlamaz_umrandergisi.

izmirliii... Kullanıcısının İmzası